مطالعه کاریوتیپی برخی از گونه های جنس اسپرس(onobrychis)

در این تحقیق چهارده جمعیت از بخش های hymenobrychis، lophobrychis و onobrychis از جنس onobrychis، جمع آوری شده از مناطق طبیعی ایران، با استفاده از مریستم انتهایی ریشه و اندازه گیری تعداد و ابعاد کروموزم ها درتقسیم میتوز و فرمول کاریوتیپی هر گونه ارزیابی شدند. تعداد کروموزوم پایه در گونه ها 7=x یا 8=x و نوع کروموزومها نیز از نوع متاسنتریک(m) تا ساب متاسنتریک(sm) بود. بیشترین میانگین طول ژنوم متعلق به گونهo. viciaefolia (157/48 میکرومتر) و کمترین آن متعلق به گونه o. amoana subsp. meshhedensis (409/14 میکرومتر) بود. نتایج تجزیه واریانس ویژگی های کروموزومی نشان داد که بین گونه¬های مورد مطالعه از نظر تمامی صفات در سطح احتمال یک درصد تفاوت معنی دار وجود داشت. بر خلاف سایر گونه ها که در کلاس a استبینز بودند، گونه o. michauxii 2 در کلاس b قرار گرفت و دارای کاریوتیپ نا متقارن تری بود. گونه o. amoena subsp. meshhedensis با داشتن فرمول کاریوتیپی m14، قرار گرفتن در کلاس a1، بیشترین طول نسبی کروموزوم (26/68 میکرومتر) ، کمترین عدم تقارن بین کروموزومی(12/0) و درصد فرم کلی بالا(19/41) به عنوان متقارن ترین گونه بود که نشان دهنده ابتدایی تر بودن این گونه از لحاظ تکاملی می باشد. در تجزیه به مولفه های اصلی، 2مولفه اول بیش از94/97 درصد از تنوع بین داده ها را توجیه نمودند. با توجه به گروه بندی گونه ها بر اساس پارامترهای کروموزومی بیشترین شباهت بین جمعیت های o. schahuensis 1 و o. chorassanica 1 و کمترین قرابت و نزدیکی بین گونه های o. schahuensis 1 و o. viciaefolia بود.